PERGI TAK KEMBALI...

Salam Ramadhan rakanku semua.. Ju terpanggil untuk berkongsi cerita sedih salah seorang rakan guru di tempat Ju.. Walaupun bukan sebumbung, tetapi tempat tinggalnya berhampiran dengan tempat Ju..

Rakanku tu seorang guru berbadan besar (anggaran 200kg), lelaki dan bujang dalam lingkungan umur 30-31 tahun.. tinggal sendirian bersama seorang ibu dan adiknya di sebuah rumah sewa di sebuah perkampungan Melayu.

Ditakdirkan adiknya ditawarkan melanjutkan pelajaran ke UPSI, dan dalam kecelaruan wabak H1N1 ini, ibunya berhasrat untuk menyambut cucu barunya di Sabah. Pada hari yang dijanjikan rakan guru bersama adiknya menghantar ibunya ke KLIA untuk terbang ke Sabah.

Seminggu ketiadaan ibu dan adiknya, beliau tinggal sendirian di rumah sewanya. Pada Jumaat seminggu sebelum Ramadhan menjelma, beliau rasa tidak sedap badan, lalu ke hospital daerah kami...emmm demam selsema, batuk...dan doktor hanya bertanya tentang sejarah kesihatan beliau sebelum ini yang dikatakan pernah mengalami masalah paru-paru berair suatu ketika dulu...

Esoknya, Sabtu.. beliau berehat sendirian.. dan Ahad beliau sekali lagi ke hospital untuk mendapatkan rawatan.. MC diberikan.. Isnin, beliau sms kepada rakan sekolah bahawa beliau mendapat MC kerana demam.. Selasa tidak hadir dan dipercayai oleh sesama rakan guru beliau masih MC.. Untuk kepastian, pihak sekolah menelefon beliau tetapi tidak diangkat.. rakan guru juga menghubungi beliau tetapi hampa..

Hari Rabu.. tiada lagi kelibat beliau di sekolah.. Guru Besar mengarahkan rakan2 cuba menghubungi beliau..juga hampa.. Petang itu, rakan2nya cuba mengesan tempat tinggal guru terbabit tetapi gagal kerana alamat terakhir guru tersebut adaalah di Kuartes guru.. Rupa-rupanya beliau berpindah tanpa memberitahu pihak sekolah.. Khamis petang barulah si rakan dapat mengesan di mana beliau tinggal.. panggil2 tiada sahutan..

Khamis malam Jumaat, selepas solat Maghrib, hati si rakan rasa sesuatu yang janggal mungkin telah berlaku lalu beliau bersama rakannya mengunjungi rumah itu sekali lagi.. Puas memberi salam tetapi tiada sahutan, telefon tidak diangkat..Terhidu bau yang kurang menyenangkan tetapi hati menafikan kemungkinan itu.. kerana lampu rumah terang benderang, kipas berpusing dan terdenganr suara televisyen berpasang. Ketukan pintu bertalu2 tidak dilayan.. Si rakan bergegas meminta bantuan polis.. polis datang menjenguk melalui nako tingkap yang dicabut cerminnya.. Polis nasihatkan agar memanggil tuan punya rumah.. Tuan rumah membuka dengan kuncinya.. tetapi gagal sebab berkunci dari dalam..

Tanpa membuang masa, pintu dipecahkan.. rupa2nya beliau sudah tiada.. Keadaan beliau duduk seolah2 sedang menonton TV dangan remote di riba, hpone di meja, MC di meja tamu amat memilukan yang hadir.. Ju bertanyakan seorg rakanku, guru tersebut demam paras 39.5.. obesiti, dan bermasalah paru-paru tetapi hanya diberikan ubat demam dan selsema biasa.. Kami amat terkilan..

Beberapa hari selepas kejadian, terdengar berita ibu beliau dimasukkan ke wad disyaki H1N1 yang mungkin diperoleh di KLIA menguatkan sangkaan kami..

MORALNYA:
1. Elakkan tinggal di rumah seorang diri
2. Jika sakit & sendirian di rumah, kita perlu berhubung dgn rakan2 yg dipercayai
3. Jika terdengan rakan2 kita sakit, perlu segera menghubunginya atau melawatnya
4. Paksa pihak hospital rawat kita sewajarnya krn itu hak kita..
5. Kekadang kita perlu jaga tepi kain orang..